Mijn tweede bevalling.
Ze zeggen toch dat de tweede bevalling sneller gaat dan de eerste?! Wat een onzin. Ik had er van tevoren bijna zin in. De eerste bevalling duurde zo’n 6,5 uur vanaf het moment dat de weeën begonnen. In totaal met vruchtwaterverlies 8 uur. Heel netjes en dat zou dus alleen maar beter worden. Dacht ik.
Al avonden had ik voor weeën, oefen weeën of wat dan ook. Ik dacht een aantal keer echt dat het door zou zetten, maar nee. Na een paar uur verdween alles weer.
Tot die ene woensdag avond, 25 juli 2018.
’s Avonds heerlijk gedoucht. Het was erg warm geweest de laatste weken voor de bevalling en niets lekkerders dan een lauwe douche. Na het douchen begon ik wat te ‘lekken’. Zocht er nog niet veel achter maar opvallend was het wel.
Even voor half 12 was daar dan de echte wee. Doordat ik vruchtwater bleef verliezen hebben mijn man en ik toch maar daarna de verloskundige gebeld. Zoals verwacht, kreeg ik het advies: probeer nog wat te slapen. Zogezegd zo gedaan. Het was erg warm en doordat ik amper nog kon slapen de laatste periode, besloot ik op een luchtbed in de huiskamer te gaan slapen. Daar was het het koelst en zo kon mijn man ook nog slapen. Niet wetende dat mijn man al lang doorhad wat er gaande was en geen oog dicht had gedaan. Maar dat hoor je natuurlijk pas achteraf. Ook ik had niet geslapen maar probeerde wat te ontspannen tot dat ik om half 3 van mijn bedje af schoot. Ik voelde een hele natte plek en het bleef maar lopen. Yeah het feest kon beginnen!
Vanaf 3.08 uur zijn wij weeën gaan timen. Ze duurde nog maar kort maar wel binnen die 5 minuten. Doordat het mijn tweede bevalling was, moest ik na 1 uur weeën om de 5 minuten de verloskundige bellen. De verloskundige kwam rond 4.15 uur. Natuurlijk stopte de weeën prompt en had ik nog maar 2 cm ontsluiting. Wat een tegenvaller zeg! De tweede bevalling zou toch sneller gaan?!
De verloskundige was nog niet weg of de weeën storm begon. Het ging veel te snel. De weeën kwamen om de 2,5 a 3 minuten. Kon ze amper nog wegpuffen. Na 30 minuten heeft mijn man maar weer de verloskundige gebeld. Ik moest meteen door naar het ziekenhuis. Doordat ik zo vaak weeën achter elkaar had, duurde het een tijd om er te komen. Ook hadden wij nog een peuter in haar bedje liggen. Dus snel mijn oppas uit zijn bed gebeld en wachten tot hij er zou zijn. Ook mijn moeder gebeld die wilde ik graag bij de bevalling hebben.
Half 7 was ik er dan eindelijk. Mijn angst om midden in het ziekenhuis steeds weeën te hebben werd werkelijkheid. Wat voelde ik mij verschrikkelijk.
In het ziekenhuis bleek ik nog maar 5 cm ontsluiting te hebben. Hoe dan! Ik kon de weeën amper nog wegpuffen! Ik gaf ook de hele tijd aan: ‘hij moet er uit’. Zo voelde het ook. Helaas schoot het maar niet op en zag de verloskundige dat dit ook niet te doen was. Na even checken bleek onze zoon met zijn hoofdje scheef te liggen. Ik moest eerst op mijn ene zij liggen en de weeën wegpuffen. Níét te doen. Wat verschrikkelijk. Toen op mijn andere zij. Dat ging al veel beter. Mijn man steunde mij enorm. Ik had het alleen zo meeeeeega warm. Gelukkig was daar een zuster die met een geplastificeerd a4 de rest van de bevalling boven mijn hoofd wapperde.
Ik mocht weer terug op mijn rug. Wat een verademing. En helemaal toen ik hoorde dat het had geholpen en ik bijna mocht gaan persen. Yes yes yes!
Bij mijn vorige bevalling hoefde ik maar 3 keer te persen en werd mijn dochter letterlijk gelanceerd. Deze keer duurde het vele malen langer. Ik kon niet meer! Ik was op, geen idee precies maar ik kon niet genoeg op adem komen steeds. Ook kwam hij er maar niet uit. De verloskundige vond het toch beetje raar en ging maar eens op zoektocht bij mij hoe dat kon. En jahoor, het vlies zat nog om zijn hoofd! Dat is zo stroef, het lukte mij niet om hem met vlies en al eruit te krijgen. Gelukkig sneed ze het vlies door en met 2x persen was daar dan eindelijk onze kleine man!
Het lijkt zo misschien alsof het nog zo’n 8 uur heeft geduurd maar uiteindelijk ben ik om 9.51 bevallen. Iets korter dan 3,5 nadat ik in het ziekenhuis aan kwam. Het leek alleen voor mij wel een eeuwigheid. Maar onze Nout was daar dan eindelijk!
Ik hoefde niet per se gehecht te worden maar aangezien ik dit de vorige keer heb afgeslagen en maandenlang last had van pijn en bloedverlies, heb ik mij nu wel laten hechten. 1 hechtinkje.
Alles was goed met Nout. 49 cm en 3300 gram. Heerlijk gedoucht naderhand en natuurlijk met de kleine man geknuffeld. Daarna mochten wij al lekker naar huis. Rond half 1 stonden wij klaar om te vertrekken en zijn wij nog een kopje koffie gaan drinken in het restaurant. Toen mijn dochter was geboren had ik zo’n trek in koffie dat wij dat met vertrek toen hebben gehaald uit het restaurant. Dus dat moest nu ook gebeuren haha…
Maar toen….
Ik kan mij niet veel meer van die middag herinneren. Nadat wij geïnstalleerd waren in het restaurantje met alle spullen en de kleine bespraken wij hoe we het zouden gaan aanpakken. Wat betreft de kraamhulp, onze peuter die nog bij de oppas was. Kwebbel de kwebbel… Ik wil mijn kopje koffie pakken en daarna was het zwart en werd ik wakker op de SEH uren later.
Wat bleek, ik had een epileptische aanval gekregen midden in het restaurant. Kak!
Gelukkig was ik wel op de goede plek zeg maar, maar dit is een soort van nachtmerrie. Ik had op het begin geen flauw idee wat er gebeurd was. Mijn man vertelde mij alles. Dat mensen in het restaurant gingen helpen en een arts gingen halen. Daar lig je dan… eerst helemaal happy en daarna volkomen verdrietig! Waarom nou ik? Waarom nou weer… dit zijn vragen waar ik nooit antwoord op zal krijgen. Het mocht gewoon niet zo zijn. Door de aanval moest ik een nachtje blijven in het ziekenhuis. Rond 4 uur lag ik op de verloskamer. Dat was wel een voordeel, ik hoefde geen kamer te delen want ik had mijn rust nodig. Thanks! En misschien nog prettiger: ze hebben airco! Ik ben bevallen met die hittegolf dat het circa 37 graden was. Thuis moest ik in de hitte gaan liggen, in het ziekenhuis was het lekker koel.
Gelukkig heb ik in een koele ruimte goed kunnen bij komen en intens kunnen genieten van mijn zoon. Die zo ontzettend zoet was. Wat een lieverd!
Liefs,
Lonneke
No Comments