Ontslagen worden of geen contractverlenging krijgen omdat je zwanger bent, eigenlijk te gek voor woorden, maar het gebeurt nog te vaak. Regelmatig lees ik verhalen van dames die plots zonder baan komen te zitten omdat ze een kindje krijgen.. Ikzelf heb dit helaas ook ervaren.
Ik had een leuke baan toen ik zwanger werd, ik zag er dan ook zeker niet tegenop toen ik moest vertellen dat ik zwanger was, dat zou wel goedkomen. De eerste maanden werkte ik nog volop, tot bleek dat Senn niet goed groeide en ik meer rust moest nemen, anders zou het helemaal nadelig worden voor Senn.
Je snapt het wel, alles voor je kindje, dus ik ging minder werken en deed het zo rustig aan. Half in de ziektewet, totaal niet mijn ding, maar de gezondheid van mijn kindje was mij te belangrijk. Dit was op zich te doen, tot ik plots hoorde dat mijn contract niet werd verlengd. Een boodschap zonder enige aankondiging of zonder enige goede reden, hij werd “gewoon” niet verlengd. Geloof me, dit kwam echt niet door mijn kunnen of mijn presteren, want dat zat 100% goed.
Hoewel ik de echte reden nooit gehoord heb, weet ik voor mijzelf vrijwel zeker dat dit kwam door de combinatie van zwanger en een stukje in de ziektewet, ik denk dat het niet zo gewaardeerd werd. En zo ben je dan ineens zwanger en werkeloos. Ik werd hier zo verdrietig en onrustig van, ik moest en zou werk vinden en werken. En zo kwam het dat ik bij 39 weken zwangerschap nog op mijn fietsje sprong om te solliciteren.
Uiteindelijk heb ik na mijn verlof weer een baan gevonden en kon ik weer aan het werk, maar het heeft zeker voor onrust gezorgd. Terwijl wij in de rollercoaster zaten met Senn, had ik ook de drang om te zoeken naar werk. Ook al wist ik dat Senn toen belangrijker was.
Inmiddels zijn we alweer een flinke poos verder en heb ik mijn plekje gevonden bij een leuk bedrijf. Maar soms kan ik nog wel eens gefrustreerd raken als ik de verhalen lees van andere vrouwen die ook geen baan meer hebben tijdens hun zwangerschap. Soms moet je het dan gewoon maar loslaten, de aandacht richten op jezelf en verstand op nul. Voor een strebertje zoals ik was dat een uitdaging 😉
Liefs,
Erin
No Comments