In mijn vorige blog kon je lezen over dat Senn enorm veel huilde, zo’n 20u op een dag. Dat was zwaar, bijzonder zwaar. De reden voor het vele huilen? Dat was onder andere een koemelkallergie en de hierbij horende reflux, dat stond met elkaar in verbinding.
Een koemelkallergie dus, iets wat we stiekem al wisten, maar wat de artsen niet toegaven. Ik heb het vroeger ook gehad en ben er rond mijn 3e of 4e overheen gegroeid. Ik heb er nu geen last meer van, maar ik moet zeker niet te veel melkproducten nemen, dan wordt mijn huid weer onrustig.
Maar wat houdt een koemelkallergie nou in bij een pasgeboren kindje? Nou, vooral een hele omschakeling haha. Ik gaf borstvoeding, dit was dagelijks een struggle omdat Senn weigerde en huilde, hierdoor ben ik gestopt. Nog voordat ik wist dat Senn een koemelkallergie had, als ik het eerder had geweten, dan had ik denk ik zelf op dieet gegaan zodat ik kon blijven borstvoeden, maar dat is achteraf makkelijker praten.
Een koemelkallergie is er in heel veel verschillende vormen, dat artsen het vaak niet zien. Ook merk ik dat er nog best wel wat onwetendheid is over koemelkallergie bij baby’tjes. Ik heb gemerkt dat zelfs sommige artsen ervan overtuigd zijn dat het nog niet kan op die leeftijd of dat sommige symptomen ABSOLUUT niet bij een koemelkallergie horen. Soms best lastig, omdat je als ouder er bovenop zit en een duidelijke structuur herkent, maar dit niet kan overbrengen.
Voor Senn betekende zijn koemelkallergie dat hij altijd buikpijn had en onder het eczeem zat, zo sneu. Toen hij eenmaal overging op een andere voeding, eentje met verknipte melkeiwitten, werd het al wat rustiger. Toch bleef Senn nog te onrustig. Dat kan, want voor sommige kindjes is dit stapje nog niet voldoende, dus we gingen een stap verder. Een dieetvoeding op basis van aminozuren en hoe stom het ook klinkt, na de eerste fles hiervan zagen wij direct verschil. Wat een verademing!
Senn werd veel rustiger en kon eindelijk zonder te huilen een flesje drinken, hij sliep beter en had geen buikpijn meer. Zijn eczeem verdween en het was wel duidelijk: koemelkallergie. Dit moet wel vaak getest worden, de voeding gaat via de verzekering en die moeten zeker weten dat je kindje nog daadwerkelijk een koemelkallergie heeft.
Wij konden de provocatietesten gelukkig altijd ‘open’ doen, dit houdt in dat wij van te voren wisten dat Senn iets zou eten of drinken met melk erin. Soms heb je ook een blinde provocatie, dan weet je dus niet of je kindje koemelk krijgt, maar omdat Senn zo vaak heftig reageerde hoefde dit niet voor ons.
Het meest lastige vond ik nog wel het beginnen met vast voedsel. Het is bekend dat kindjes met allergieën op meerdere dingen kunnen reageren en dat was ook zeker het geval bij Senn. Op vrijwel alles reageerde hij enorm: buikpijn, diarree en eczeem/galbulten. Het was echt trial and error. We zijn verschillende keren opnieuw begonnen, gewoon vanaf nul. Tot uiteindelijk bij 1 jaar Senn eindelijk wat vast voedsel kon verdragen en we rustig iets verder konden gaan dan alleen maar courgette en broccoli. Hierdoor had ik wel verwacht dat hij een moeilijke eter zou worden, maar niets is minder waar, we hebben een waar vuilnisbakkie hier :’) Hij lust werkelijk alles (oké, op pannenkoeken na haha).
Wel drinkt Senn nog steeds zijn dieetmelk, op zich zou het niet meer hoeven, maar omdat hij echt nog licht is voor zijn leeftijd, kunnen de extra voedingsstoffen en calorieën geen kwaad. Verder kunnen wij nu goed onze weg vinden binnen de koemelkloze wereld, als je je een beetje verdiept, mag je kindje echt veel hebben en komen ze zeker niets tekort.
Stiekem hoop ik wel dat hij er eerdaags overheen groeit, niet vanwege ons, maar omdat het voor hem dan veel makkelijker wordt.
Tot die tijd zijn we gewoon nog lekker creatief met eten!
Liefs,
Erin
No Comments