Ik ben een strebertje, perfectionist en erg ambitieus. Op zich goede eigenschappen, tot ze te erg gaan overheersen en ze tegen mij gekeerd worden. Want je mag de lat gerust hoog leggen, maar plots werd het wel een hele hoge lat.
Mijn blog is ontstaan vanuit een hobby en vanuit een behoefte. Ik wilde dolgraag eens open zijn over mijn gevoel en over de situatie met Senn, want er wordt/werd maar weinig gepraat over een zwarte newborn wolk. Mijn doel was dus om dat bespreekbaar te maken, om andere ouders ook het gevoel te geven dat het oké is als je niet op een roze wolk zit en al helemaal dat het oké is om te praten over je gevoel.
Mijn idee sloeg aan, mijn blog groeide en mijn Instagram groeide nog harder mee. Ik heb mij daarom ook vooral op mijn blog en Instagram gefocust, ook omdat ik dol ben op het visuele aspect van Instagram. Maar door mij zo te richten op één sociaal medium, merkte ik dat ik hierin doorsloeg. Ik merkte dat ik mij rot voelde als er “weinig” likes kwamen, althans minder dan anders. Of wanneer er volgers verdwenen. Ook zag ik bij anderen binnen 2 minuten al 100 likes en was ik al lang al blij met 4 likes. Dan kon ik mij echt afvragen: “waarom zij wel en ik niet?” “wat doe ik verkeerd?” Dit maakte mij op een gegeven moment echt chagrijnig. Niet oké!
Tot ik begon te beseffen dat er een verschil is tussen kwaliteit en kwantiteit, begrijp me vooral niet verkeerd: grote Instagrammers hebben ook zeker kwaliteit, maar soms gaat het ook gewoon om het liken. Mensen lezen dan niet eens de caption. En stiekem heb ik dan liever 100 likes van “echte en trouwe” lezers, dan 1000 likes van mensen die compleet geen klik hebben met mijn blog.
En tuurlijk is het leuk om erkenning te krijgen voor wat je post en tuurlijk zijn veel likes fijn en die waardeer ik. Maar ik waardeer ze nogmeer als ze zijn gegeven vanuit een goed hart, vanuit een zekere interesse.
Ja het is even loslaten, het is even schakelen, maar als ik authentiek en betrouwbaar kan zijn op deze manier, dan is dit een prima “hele hoge lat”.
Liefs,
Erin
No Comments