Gastblogger Dorene: “Een kalme keizersnee”

Ik wilde kalm bevallen. Moet kunnen toch? Geen geschreeuw zoals in films, geen rare situaties zoals in tv-series. Rustig en kalm bevallen in het ziekenhuis met mijn man in de buurt en zo min mogelijk gedoe. Ik ging gewoon even een cursus ontspanning doen en dan moest het helemaal goedkomen. Een vriendin van mij heeft de cursus Hypnobirthing gevolgd dus dat leek mij ook wel wat.

Zo gezegd, zo gedaan. Helemaal voorbereid waren we; de ontspanningsoefeningen had ik geperfectioneerd, de ziekenhuistas stond klaar met 36 weken en elke dag luisterde ik naar affirmaties voor een ontspannen en natuurlijke geboorte. Natuurlijk was ik realistisch genoeg om te weten dat elke bevalling anders is. Mijn prachtige plannen waren allemaal leuk en aardig maar de natuur zou toch echt zijn eigen gang gaan.

En mijn bevalling ging anders. Toen de 40 weken grens kwam en ging, zakte de moed mij een beetje in de schoenen, de kans op inleiden werd steeds groter. Ik zag erg op tegen de weeënopwekkers maar probeerde rustig en kalm te blijven. Eenmaal in het ziekenhuis heb ik de klok weg gehangen en ben ik niet meer bezig geweest met de tijd. Helaas nam mijn lichaam de bevalling niet goed over en raakte de kleine en mijn lichaam uitgeput. Ondanks pijnstilling en een hogere dosis weeënopwekkers kwam ik na 16 uur niet verder dan 4cm ontsluiting. Het zou een keizersnee worden.

Nou zou je misschien verwachten dat ik heel teleurgesteld zou zijn maar niks is minder waar. Een affirmatie van de cursus bleef mij de hele tijd bij;’’ ga kalm mee met de wending die je geboorte neemt’’. Voor mij als control freak was dit een belangrijke les. Door rustig te blijven is het ons gelukt om de keizersnee als kalm te ervaren. De overgang van gewone bevalling naar het voorbereiden van de keizersnee was wel even pittig maar mijn man en de verloskundige hebben mij hier goed bij geholpen. In de OK mochten we ons kleine mannetje geboren zien worden en mijn man is geen seconde bij hem weg geweest. In mijn ooghoek kon ik hun eerste momentje samen zien en dat was prachtig.

Dat ik kalm zou kunnen blijven tijdens een keizersnee had ik nooit verwacht maar ik kijk terug op een prachtige ervaring. Natuurlijk vind ik het jammer dat ik hem niet zelf heb mogen aanpakken of meteen huid op huid contact heb gehad maar ik was vastbesloten hier niet enorm verdrietig om te worden maar te genieten van de andere momenten. Dit lukt me niet altijd, als ik bijvoorbeeld een natuurlijke geboortefilmpje zie of moeders hoor praten over persweeën, dat heb ik allemaal niet ervaren. Elke geboorte is anders en we hebben er een prachtig kereltje voor terug gekregen. En wie weet, misschien lig ik over een paar jaar wel helemaal zen in een geboortebad.

Hoe heb jij jouw bevalling ervaren? Was jij net zo kalm als Dorene of had je hier toch wat meer moeite mee?

Liefs,
Dorene

Wil jij ook jouw verhaal vertellen of heb je een ander leuk idee voor een blog? Laat het mij weten!

Related posts:

Het bevallingsverhaal van… Richelle Het bevallingsverhaal van… Annet Gastblog Esther: “Mijn bevallingsverhaal.”