Geniet er van, het is zo snel voorbij! De zin die ik tijdens mijn zwangerschap het vaakst heb gehoord. Die 9 maanden vliegen voorbij en komen niet meer terug, dus geniet.
Genieten deed ik. Ik genoot van het feit dat er een klein wondertje in mijn buik groeide. Ik genoot van ieder schopje of hikje, van iedere echo en van ieder nieuw positief dingetje. Ik genoot van alle plannen voor later, het inrichten van de babykamer en het shoppen van een ieniemienie garderobe.
Helaas ging mijn zwangerschap niet over rozen. Laat ik voorop stellen dat ik echt niet de ergste zwangerschap ever heb gehad en dat er zekerweten ergere verhalen en ervaringen zijn dan dat ik meemaak, maar op één of andere manier is mijn lijf niet gemaakt om zwanger te zijn. Ik schrijf dit niet om medelijden te wekken of aandacht te krijgen, maar vooral omdat ik vrouwen wil erkennen die het niet makkelijk hebben tijdens de zwangerschap. Je bent niet alleen!
Zoals een heel aantal van jullie weten heb ik sinds jaar en dag een malformatie in mijn hersenstam waardoor ik inmiddels zes hersenbloedingen heb gehad. Iedere bloeding had zijn eigen effect op mijn lichaam. Met iedere bloeding zijn er zenuwen aangetast en spieren verzwakt. Iedere bloeding zorgde voor verandering in mijn gedrag en karakter en bovenal in mijn manier van leven. Ik maak van iedere dag een feestje, maar ik blijf iemand die chronisch ziek is en hiervan de littekens draagt.
Op het moment dat ik zwanger werd merkte vriendlief direct dat er “iets” aan de hand was. Het fenomeen “draak van een vrouw” is nog zwak uitgedrukt. Vooral de eerste weken was ik onuitstaanbaar en echt niet eerlijk. Dat mijn (inmiddels) man nog bij me is, is echt een wonder!
Na de eerste kennismaking met de zwangerschapshormonen merkte ik al snel dat ook mijn lichaam het zwaar te verduren kreeg. Door alle eerdere “verminkingen” van binnenuit was het maken van een mensje niet het makkelijkst voor mijn lijf. Iedere zwangere vrouw is moe, maar vermenigvuldig dit met een keer of zes en je hebt een idee hoe ik me voelde. En dan heb ik het nog niet eens over de rusteloze benen, slapeloze nachten, zwangerschapsjeuk, maagzuur, geen balans hebben, harde buiken en de continue hoofdpijn. Zwanger zijn kost van mij zowel fysiek en mentaal zoveel meer dan dat ik had gedacht, dat ik echt kan zeggen dat ik niet gemaakt ben om zwanger te zijn.
Laat me wel wezen. Ik kon niet wachten tot mijn lichaam dat kleine meisje op de wereld zette. Ik vind het zo ontzettend bijzonder dat wij vrouwen een mensje kunnen maken en dat wij dat 9 maanden bij ons mogen dragen. Ik kon echt niet wachten tot ik ons wondertje voor het eerst in het echt kon aanschouwen, maar ow wat duurden die 9 maanden lang.
Leven met hersenletsel en zwanger zijn is geen makkelijke periode. Ik kon niet wachten tot de hormonen weer een beetje in balans zouden zijn en mijn lichaam zich weer kon richten op alleen zichzelf.
Het maken van een mensje vergt gewoon een heleboel energie welke ik normaal gesproken al in mezelf moest stoppen. Pas op de plaats dus tijdens de zwangerschap. En nu volop genieten van ons kleine prinsesje dat alle energie van mama én papa krijgt!
Liefs,
Zoraida
Ps. Wil jij ook jouw verhaal delen? Neem dan even contact met mij op.
No Comments