Het bevallingsverhaal van… Robin

Hallo,

Mijn naam is Robin ik ben 27 jaar oud en de mama van Maeve 14-10-2016 en Beau 27-10-2018. Ik Blog en Instagram onder de naam thepastelsuitcase. Ik vertel jullie graag het bevallingsverhaal van de bevalling van Beau.

Het begon allemaal vrijdag 26 oktober, ik had een aantal dagen van te voren al delen van de slijmprop verloren. En hoopte dat net als bij Maeve de bevalling na een paar dagen zou gaan beginnen. Ik was op dit moment 38 weken en 2 dagen zwanger. (Maeve is geboren met 38 weken precies.) Op die vrijdag had ik een afspraak staan bij de verloskundige om 12.30 uur. Ik vertelde haar dat ik behoorlijk wat last had van harde buiken, voorweeën en het getrap van onze kleine man. Ik vroeg of ze even wilde voelen of ik eventueel al ontsluiting had. Puur zodat ik wist dat de voorweeën niet voor niets waren geweest. Ik had 1cm ontsluiting en vroeg of ik gestript kon worden. Dit kon helaas niet en we spraken af dat we met 40 weken zouden gaan strippen. Eerder had volgens haar geen nut. 

https://www.instagram.com/p/BpeZQ4JicfZ/

Eenmaal thuis had ik wat lichtje krampjes dit is heel normaal nadat ze je ontsluiting meten. We gingen zoals gewoonlijk weer op tijd naar bed want mijn gemiddelde slaapuren zaten nog maar op ongeveer 3 uur per nacht. Rond 00.30 uur ging ik naar de wc om te plassen. Ik ben klaar en loop weer terug naar bed. Ik zet 1 stap en meteen voelt het nat langs mijn benen. Ben ik nu aan het plassen? Ik schrik me rot als er ineens een hele straal komt. Ik roep naar mijn vriend volgens mij zijn mijn vliezen gebroken. Omdat bij Maeve alles begon met weeën. Weet ik niet zeker of het wel vruchtwater was. Het is doorzichtig en het heeft geen geur dit moet vruchtwater zijn zeg ik.  

Ik bel mijn moeder en ze besluit even langs te komen ze woont hier 2 straten verderop. Ook zij denkt dat het vruchtwater is maar ik voel nog geen weeën. We besluiten om nog eventjes in bed te gaan liggen. Maar de adrenaline stroomt door mijn lijf. Dan maar eventjes het huis opruimen voordat het zo gaat beginnen. Als je vliezen zijn gebroken moet binnen 24 uur de bevalling beginnen anders moet je naar het ziekenhuis. Iets waar ik absoluut geen zin in had want ik wilde weer heel graag thuis bevallen. 

Om 01.30 uur begin ik toch wat last te krijgen van menstruatie krampen en ik denk meteen het is begonnen. Al snel begint het serieuzer te worden en ik besluit toch maar om de verloskundige te bellen. Ik vertel haar wat er is gebeurd en zeg dat het nog goed te doen is dus dat we wel bellen als we haar nodig hebben. Toch wil ze graag even aan de telefoon horen als ik een wee heb. We wachten en we wachten zul je altijd zien dan zitten er ineens 5 minuten tussen een wee en daarvoor 3. Ze hoort het aan en we spreken af dat ik bel als we haar nodig hebben. Even later komen mijn ouders want mijn vader zou Maeve meenemen. En mijn moeder zou bij de bevalling zijn net als de vorige keer. Na een half uur gaat de bel de verloskundige staat op de stoep. Ze was toch al wakker doordat ik had gebeld en ze vond mijn weeën toch al best wel serieus klinken aan de telefoon. 

Ondertussen begonnen mijn weeën steeds serieuzer te worden. En ik merkte dat het fijn was om op en neer te lopen. Tijdens een wee drukte mijn moeder dan in mijn rug en kneep ik in mijn vriends hand. En tussen de weeën door bleef ik in de woonkamer rondjes lopen. Ik had trouwens rug en buik weeën. Ik gokte dat ik op een centimeter of 5/6 zou zitten. De verloskundige wilde graag voelen hoe ver ik was en dus gingen we naar boven. Ik had 4cm ontsluiting en was daar behoorlijk teleurgesteld over. We besloten om maar boven te blijven en de weeën daar verder op te vangen in bed. Ondertussen was de kraamzorg gebeld maar die waren zo onderbemand dat er iemand uit een andere regio moest komen en dat zou 1,5 uur duren voordat zij er was. Mijn moeder en vriend wisselde elkaar af met in mijn rug duwen voor de tegen druk tijdens een wee. En met mijn hand vast houden zodat ik er in kon knijpen. Na ongeveer 1,5 uur was dan eindelijk de kraamzorg er. Zij en de verloskundige maakte alles in de kamer in orde voor de komst van de baby. Toen begon ik het steeds warmer te krijgen. Toch maar even mijn temperatuur op meten en naar het hartje van de baby luisteren. De baby deed het super en reageerde goed op een wee. Maar mijn temperatuur was inmiddels 38.4 terwijl ik normaal tussen de 36 en 36.5 heb. Na verschillende keren te hebben overgegeven. Ja dames dit hoort erbij je lichaam maakt zich helemaal leeg voor de bevalling. Zodat de baby er makkelijker uit kan. Had ik al 7 centimeter ontsluiting en hevige weeën.

De verloskundige twijfelde geen moment en belde meteen het ziekenhuis dat we eraan kwamen. Doordat ik koorts heb kan het risico’s met zich mee brengen voor mij of de baby. Zo kan de baby bijvoorbeeld een infectie hebben. We zouden dan ook 24 uur na de bevalling nog in het ziekenhuis moeten blijven. Het was ondertussen rond 5.15 uur. Ik was even in shock want mijn droom om weer thuis te gaan bevallen viel in het water. En we zouden een nachtje in het ziekenhuis moeten blijven. Iets waar ik niet heel erg veel zin in had. Maar op dat moment is alles wat je wilt dat de baby er snel en gezond uit komt. De vluchtkoffer was inmiddels al half uitgepakt omdat we al van alles nodig hadden gehad. Dus de kraamzorg, mijn moeder en mijn vriend probeerde alles snel bij elkaar te vinden. Terwijl ik nog een wee aan het weg puffen was. Doordat ik op stond werden de weeën zo heftig en pijnlijk. Dat ik wist dit duurt niet lang meer. Ondertussen raakte de verloskundige een beetje in paniek. Want die hoorde aan mij dat het serieus was en ze zei letterlijk je moet nu meekomen wee of niet want ik wil niet op de A2 een bevalling hebben. Nou ik kan je vertellen dat was een hels kwartier. Met weeën de trap af in de auto en in de auto 4 weeën weg puffen. Mijn moeder, ik en de verloskundige reden met een auto vooruit. En mijn vriend zou samen met de kraamzorg en de spullen komen. Omdat ze nog niet alle spullen bij elkaar hadden. Het ziekenhuis is gelukkig maar 5-10 minuten rijden. Maar dit waren de langste 10 minuten van de hele bevalling.  

Eenmaal in het ziekenhuis op weg naar de beval kamer heb ik nog 2 weeën gehad. Toen ik in die kamer aankwam was er geen tijd meer voor een hartfilmpje of iets want ik voelde dat ik al persdrang had. Snel werd ik op bed gelegd en ging de verloskundige voelen. En inderdaad ik had al volledige ontsluiting. Maar mijn vriend was er nog niet de verloskundige zei dat ik de perswee maar even weg moest puffen totdat mijn vriend er was. Nou dit is geen doen kan ik je vertellen! Ik heb zelfs nog gezegd; maakt me niet uit of hij er is de baby wil eruit. Achteraf gezien hebben we hier natuurlijk erg om moeten lachen. Gelukkig niet veel later kwam mijn vriend aangerend en kon ik gaan beginnen met persen. En na 4 pers weeën in totaal 6 minuten persen werd daar onze lieve zoon Beau geboren om 06.02 uur op 27 oktober 2018. Hij huilde meteen volop met tranen en kreeg een bijna perfecte apgar score van 9. Na de bevalling was mijn koorts ook meteen verdwenen en met Beau was ook alles goed. Dus mochten we gelukkig om 8 uur naar huis, en kon onze kraamweek beginnen. We hadden trouwens veel geluk dat het ziekenhuis zo dichtbij was en dat het heel vroeg in de ochtend was. Want als er file was geweest of het ziekenhuis was verder weg dan had ik misschien wel in de auto moeten bevallen. 

Uiteindelijk heeft de bevalling vanaf het moment van het breken van de vliezen tot aan dat hij geboren was 5,5 uur geduurd. Achteraf gezien zei de verloskundige dat ik ook wel thuis had kunnen bevallen. Maar ze had de bevalling van haar zus mogen doen. En die had ook koorts en toen waren ze thuis gebleven. Maar toen kwam de baby als een vaatdoek ter wereld. Daarom gaat ze nu altijd uit voorzorg naar het ziekenhuis. 

Liefs,
Robin

Mijn blog & mijn Instagram.