Mijn eerste blog als moeder. Niet alleen mijn eerste blog als moeder besef ik mij terwijl ik dit schrijf, maar gewoon helemaal mijn eerste blog. Ik ben alweer ruim 2,5 jaar moeder van ons mannetje Ties (september 2017) en in oktober komt daar zijn kleine broertje bij!
En dat kleine broertje, of in ieder geval deze zwangerschap, dat is eigenlijk ook wel waar deze blog over gaat. Want ondanks dat jij ‘goedgekeurd’ bent tijdens de 20 weken echo, kwam er toch ook nieuws dat iets met mij deed. Ik, de nuchterheid zelve, die (meestal) de mindset heeft: lukt het niet linksom, prima, dan gaan we rechtsom! Was die mindset tijdens de 20 weken echo toch een beetje kwijt..
Tijdens de 20 weken echo kregen wij namelijk te horen dat de placenta gedeeltelijk voor de baarmoedermond ligt. Om gelijk even met de deur in huis te vallen: mocht dit zo blijven, dan is via de ‘normale’ weg bevallen geen optie. Nu ben ik natuurlijk niet de enige die dit heeft/heeft gehad/gaat krijgen, maar toch spookt het door mijn hoofd. En niet omdat ik absoluut geen keizersnede zou willen (veiligheid voor alles namelijk), maar gewoon vanwege het feit dat de gynaecoloog de woorden uitsprak: ‘mocht de placenta nog zo liggen, of dat er bloedvaten door het vlies lopen en je bevalt via de natuurlijk weg, dan is er kans dat de navelstreng scheurt en dan overlijdt je kindje.’ BAM! In your face.. ik voelde serieus dat mijn adem even stokte op het moment dat de gynaecoloog die woorden uitsprak.
En nu is het niet zo zeer dat ik bang ben dat juist datgene gaat gebeuren wat zij zei (de grootste nachtmerrie van elke ouder), vooral ook omdat over het algemeen de placenta in de aankomende weken mee verplaatst met de oprekkende baarmoeder en er dus een grote kans bestaat dat onze kleine man prima via de normale weg mijn lichaam kan verlaten, maar gewoon het feit dat ze dit ‘Vroegah’ (oh my, nu klink ik net als opa van 84) niet van tevoren hadden kunnen zien! Dan ben ik toch maar wat blij met al die moderne dingen, technische snufjes en goed opgeleid medisch personeel!
Neemt natuurlijk niet weg dat ik de woorden die de gynaecoloog uitsprak, vooral met dank aan die heeeeeerlijke hormonen en stom ge-Google (beter om dit niet te doen, wist ik eigenlijk ook wel..) nooit meer vergeet en mij toch meer hebben gedaan dan dat ik in eerste instantie dacht.
Anyway, bij 30 weken krijg ik een echo om te kijken of de placenta voldoende verschoven is en of er geen bloedvaten vlak langs de baarmoedermond lopen, dus dat wachten we nog even af. Stiekem ook wel leuk om een extra baby gluur momentje te krijgen ❤️ En voordat mensen hier misschien over vallen. Ik weet dat er mama’s en papa’s zijn die veel slechter en heftiger nieuws krijgen tijdens de 20 weken echo. Maar voor mij voelde het fijn en prettig om mijn ervaring/gevoel op te schrijven. Vooral omdat ik vlak na de echo dacht dat ik echt één van de weinige was die dit heeft, maar nu hoor ik al veel meer vrouwen hierover.
Liefs,
Linda
No Comments