Hallo commentaar!

Ik blog al een flinke tijd en blogs lezen doe ik al veel langer. In het tijdperk dat ik blogs las, verbaasde het mij altijd wat voor commentaar er soms op mensen afgevuurd werd. Dit was eigenlijk ook wel een drempel voor mij. Ik kan gerust wat hebben, maar ik ben ook iemand die altijd iedereen te vriend wil houden. Wat als ik alleen maar haters zou creëren? Zou ik met commentaar kunnen dealen, de confrontatie uit de weg gaan of juist met open armen ontvangen? Hallo commentaar! Kom maar door!

Laatst las ik een reactie van iemand en dat kwam erop neer dat wanneer je blogt, je ook maar moet dealen met negatieve reacties en met commentaar. In zekere zin zit hier een kern van waarheid in, maar waar ligt de grens? Als jij over iets van jezelf schrijft, hoeft niet iedereen het ermee eens te zijn, maar is het soms dan niet gewoon beter om er dan ook verder niet op in te gaan? Het lijkt in de online wereld allemaal zoveel makkelijker om iemand af te katten, die drempel ligt veel lager omdat je dit behoorlijk anoniem kunt doen. Terwijl degene die het verhaal schrijft zichzelf laat zien, dan zit er toch een wereld van verschil tussen de schrijver en de reageerder?

Ik vind niet dat reacties grenzeloos mogen zijn. Want geloof me, de helft van de reacties die ik soms voorbij zie komen, worden 100% in het “echte” leven niet gegeven door de mensen die ze plaatsen. Daarbij worden geschreven reacties soms ook gewoon anders geïnterpreteerd, je ziet tenslotte geen emotie en geen intonatie. Hoe bedoeld diegene het? Je weet het nooit zeker.

Ik ga soms de confrontatie aan, maar ik hou het altijd netjes. Het internet is groot en een geschreven reactie kan zich binnen no-time verspreid hebben en wie weet ziet die ene toekomstige baas het? Zonde. Hoe mooi zou het internet zijn als iedereen eerst een keertje nadenkt voor ze er iets uitflappen? Ik zou het een goed idee vinden!

En dan nog de jaloezie, de na-apers, de mensen die jou niets gunnen. Ik ben vrij open, al merkte ik ook snel dat er misbruik van gemaakt werd. Ach, ik vraag Erin wel, die vertelt mij de how-to’s en daarna blokkeren die hap. Nee, zo gaan we niet met elkaar om. Samen groeien, dat wel. Ik geef tips, ik ontvang tips, dat is toch leuk? Het gaat mij niet om de volgers, de likes, de mensen die ik volg. Het gaat om echtheid. Hoevaak heb ik al niet honderden mensen verwijderd, nepprofielen of mensen die absoluut niets te zoeken hebben op mijn IG. Helaas hou je dat niet tegen, dat die er tussendoor glippen, ik check het tenslotte niet elke dag, tenzij ik het toevallig zie.

Ik krijg ook regelmatig spulletjes toegestuurd, deze test ik, probeer ik en hier schrijf ik altijd een eerlijk review over. Bevalt het me niet? Of bevalt het me wel? Het is altijd een kwestie van proberen. En geloof me, ik hou ook echt niet alles zelf. Ik geef veel weg, aan mensen die krap zitten bijvoorbeeld. Zo kan je toch ook nog iets goeds doen.

Een key-woord waar ik mij altijd aan wil houden: eerlijkheid. Alles, maar dan ook alles wat ik schrijf komt uit mijzelf en mijn ervaring. Ik kies samenwerkingen uit op gevoel, heb ik hier feeling bij? Kan ik dit product waarderen? Dat is key, voor mij en voor jullie.

Amen.

Liefs,
Erin