Deze week hadden we voor de tweede keer sinds korte tijd buiktyfus. Nou ja, ik noem het zo omdat ik dingen soms liever een andere naam geef. Mijn collega bijvoorbeeld noem ik niet bij zijn naam maar Mopperkonijn. Vind ik gewoon leuker. Nou goed, buikgriep werd buiktyfus.
Maandagochtend voelde ik het al aan mijn buik. Wij zouden heen vrienden worden. Overigens heb ik ook nog wel gedacht dat het spierpijn zou kunnen zijn van mijn boksles, maar na mijn eerste wc bezoek heb ik die gedachte maar laten varen. Om twaalf uur besloot ik thuis te gaan werken, maar in plaats van werken eindigde ik in bed, zonder laptop, maar wel met werktelefoon. Ik werd pas laat in de vooravond wakker van Finn die met zijn vader aan het spelen is.
Maandagnacht krijg ik een appje van mijn vader, hij had ook een relatie met de wc. “ Potverdorie.” Dacht ik, het is zijn oppasdag. Mijn man moet gewoon werken en ik had een groot overleg in de agenda staan en meerdere verslagen. Ja u leest het goed! Ik had….
Dinsdag ben ik nog steeds zo ziek als een hond, maar weet ik ook dat ik degene ben van ons twee die iets met zijn werk kan doen, zodat we Finn op kunnen vangen. En zo start de langste dag met Finn in tijden. Hij wil niet liggen, niet spelen, niet slapen, niet knuffelen. Hij wil niks. Ik wil ook niks behalve dat hij moe wordt en dat we samen kunnen slapen. Ik wil dat hij lekker speelt zodat ik wat kan typen, maar daar denkt hij wel anders over. Ik zet het aller aller laatste redmiddel in: de liedjes van Nijntje. Even, heel even is hij afgeleid. Ik typ drie mailtjes en het is klaar. Ik ben er ook klaar mee en besluit dat de laptop wel dicht moet voor vandaag. Hoe moeilijk ook, en mijn werk niet af hebbend, kies ik ervoor om de dag te redden.
We gaan naar buiten, dwalen door de stad en allebei ontspannen we. We drinken koffie bij zieke opa en oma en daar mopper ik nog eens flink over onze mislukte dag. We wandelen in het zonnetje naar huis en sluiten de dag toch nog goed af. Als hij slaapt maak ik een afspraak met mijzelf: nooit meer denken dat je niet lekker kan zijn, nog kan werken en voor een bewegende baby kan zorgen. Gewoon niet meer doen!
Liefs,
Marieke
No Comments